11.11.2015 kl. 13:33

Hnípin þjóð í [smáum] vanda

Fyrirsögn þessarar greinar er tekin úr bókinni Leifturstríðið, sem lýsti innrás Þjóðverja í Niðurlönd og Frakkland vorið 1940. Sama ár og Bandamenn hernámu Ísland og hófu hernám sem varði til 2006.

Þá höfðu Bandamenn skipt um nafn og kallast síðan NATÓ, en Lýðveldið var stofnaðili að þeim stríðsklúbb. Ég hef leyft mér niðrandi orð um þennan klúbb, því síðustu áratugi hefur komið sífellt betur í ljós að megnið af því sem sagt er um síðari heimsstyrjöld er áróður.

ZionNATÓ er árásarklúbbur sem frá fæðingu Bandamanna hikar ekki að teppaleggja borgaraleg hverfi, hvar sem þeim sýnist, með fosfórsprengjum og öðrum stríðsglæpum.

Við höfðum það gott á stríðsárunum og höfum haft það síðan. Við höfum þó búið við margháttaðar blekkingar í góðærinu og ekki tekið eftir ýmiss konar þjóðfélagsverkfræði sem beitt hefur verið til að kippa teppinu undan fótum menningar okkar. 

Um þetta hef ég oft fjallað og víða, og með vilja skellt því upp með trúðshætti; enda er það aldagömul hefð að trúðurinn má skamma kónginn og geri ég það hiklaust. Umskiptingar eru smámsaman að skilja þennan hátt minn.

Frá 2009 til 2012 vorum við undirbúin undir stórkostlegan spuna um stjórnarskrá. Víða hef ég fordæmt það áróðursklúður og mun gera það áfram. Sérstaklega finnst mér fyndið þegar vinstri hluti stjórnmála nefnir þann spuna Stjórnarskrá fólksins þegar réttara væri að nefna það Stjórnarspuna Vinstrafólksins

Íslendingar fengu að kennna á því haustið 2008 hvers konar lýgi þeir búa við.

Þeir hafa horft upp á hvern spunann og lýgina á fætur annarri allar götur síðan. Húsnæðin eru sópuð undan fólki og það borið út, verðhjöðnun er dulbúin sem flöt verðbólga, fleira mætti upp telja en læt þér, lesandi góður, um að nota þinn eigin lista.

Vissulega er kreppunni lokið, eða elítukreppunni er lokið. Kreppunni hjá hinum almenna manni er hvorki lokið né hálf sagan sögð. Þvert á móti er hún rétt að byrja og fólk veit vel að það er önnur framundan og að landið okkar var selt í haust. 

Því sjáðu nú til. Fólk veit nú orðið hverskonar lygasmiðja fjölmiðlapakkið er. Fólk veit að það býr í farsa og vonast eftir að komast úr lygagúlaginu til landa þar sem fjöldinn má meira til sín taka, eða við höldum það.

Tökum sem dæmi íbúðina sem útbúin var til nauðgunar, myndirnar og spunana og yfirlýsingarnar sem tengjast því máli. Geri ég því skóna að lesandi minn þekki til þess máls.

Er þetta sönn saga? Hverjir af þeim sem eiga aðkomu að málinu eru Meitlarar? Þetta gæti verið táknrænn spuni til að segja okkur hvað sé í vændum. Þetta gæti líka verið yfirhylming, því þó enginn vilji tala um það opinberlega; þá er fólk að fatta valdaránið sem ég fletti nýlega ofan af og veit að oft eru spunar notaðir til að beina sjónum fólks eitthvert annað.

Lýðveldið er hrunið, Ríkisþingið sem nefnir sig Alþingi er ólöglegt síðan 11. júlí 2013. Ríkissstjórn Lýgveldisins féll sama dag. Forsetinn gerðist óheiðursmaður daginn sem hann skrifaði undir. Lygavefurinn var fallinn löngu fyrr, en nú er það vottvest og óyggjandi.

Allt embættiskerfið og dómstólar, sem starfa í skjóli stjórnarskrár, urðu ógild þennan dag. Ekki einu sinni jaðar-aktivistarnir taka undir þetta eða halda þessu á lofti. Eru þeir kannski sjálfir í Meitlaraklúbbnum eða undir ægivaldi leynifélagsins og launhelga þess?

Landið okkar er mesta gersemi heims. Þjóðtgunga okkar og grunnmenning er enn meira djásn. Eða var það áður en þjóðfélagsverkfræðin eitraði líf okkar.

Ég skil vel rotturnar, þær vilja auðvelt líf. Við sem sverjum við Gunnar og taglhnýtumst Bjarti, við reynum áfram. Við vitum að við töpum, en við reynum samt. Það er aldrei að vita nema loginn lifni við.

Ég var alinn upp við að með lögum skyldi land byggja, og ólögum eyða. Mér var einnig kennt að ég gæti ekki valið sjálfur hvort dæma skyldi eftir lögum eða ólögum hverju sinni, og að þegar lögbrot væri uppvíst, þá væri ekki valkvætt hvort kæra skyldi eða ekki.

Vissir þú að forsetafrúin þín hefur tvenn ríkisföng og hvorugt þeirra hérlendis. Hvar borgar hún skattana sína þessi esska? Hver er munurinn á gildi og skoðun? Spurningin er því, enn og aftur, hvernig kæri ég valdarán? Hvernig kæri ég stjórnlagabrot? Hvað ef samningurinn er einhliða frá hendi elítu og restin lýgi?