Hér á við gömul vísa of sjaldan kveðin. Því umræða um hvort einhver var svona eða hinsegin á fundi eða á annan hátt skrýtinn eða óskrýtinn, er svipað og þegar Óreiðumiðlar (Gróumiðlar) gera að fréttaefni hvað eitthvert elítubarn skrifaði á Facebook eða Twitter.

...

 

Eins og Jeremía spáði fyrir um: Hvernig ætlar þú að öðlast náð Guðs ef hann hefur dregið ský á milli þín og grunnhygginna bæna þinna? Það vita allir að farsóttin er lýgi, en hugur okkar er úrvinda eða örstola, og umræður okkar því gjaldþrota. Þannig getur enginn í meginstraumnum rætt af raunsæi og þó jaðarstraumurinn reyni það nær hann ekki að hrópa yfir gilið á milli hópanna.

Munum að raunsæi (Reason) er náð Guðs sem næst þegar þú skautar af öryggi um frumspeki hugans og nærð tökum á hlutbundinni hugsun sem skýst eins og halastjarna um tóman geiminn. Þegar þú missir af þessu sjálfsöryggi öruggrar og agaðrar frumspeki, sogast hugurinn í huglæga (Subjective) rökhyggju (Logic) sem endar í djöfullegri (Diabolical) valdhyggju, ritstjórn, félagshyggju, og örvasa orðræðu sem sér ekki muninn á lygum annars vegar og blekkingum hins vegar.

Munum að í sköpuðum heimi er enginn sannleikur, aðeins lýgi og blekking; Sköpun. Öguð frumspeki skilur á milli sandmýri og kletts, í undirstöðum allrar smiðju.

Því menning okkar er hrunin og enginn kann að hafa orð á því. Enginn skilur í dag að menning er mengi misvel skilgreindra og útskýrðra hugmynda og siðmenning er úrvinnsla þeirra í virðingarverða borgar- eða ríkissmiðju.

Þetta er allt hrunið í dag og við höfum enga sýn til að vinna úr nýja heimsmynd, hvað þá lausnir. Þess vegna grípur fólk, almenningur og elíta, af ofsafengnum (Frantic) ákafa í ósannanlegan vírus og glámskyggna lygaplágu, því það hefur ekkert annað að halda sér í nema lýgina bera.

Því vírusinn og lygaraplágan, er aðferð sem markaðssett hefur verið annað og þriðja hvert ár í fimm áratugi. Skyndilega greindi hugur fólks ekki lengur á milli lyga og blekkinga. Skyndilega seldist naglasúpan.

Engin sýn? Engar lausnir? Engin orðræða til leiðsagnar út úr sortanum? Jú, ég kann að móta orð, á orðanámur, en ég er ekki týpan sem aðrir vitna í. Spámenn eru fyrirbæri sem allir lesa en enginn þorir að vitna í, því þeir tilheyra ekki tíðni samtímans og því límist það ekki við. Sem er eðlilegt.

Það er erfitt að horfast í augu við það að spádómar rætast á samtíma sínum, ekki síst fyrir að þeir sem hæst góla um hvernig þeir eiga að rætast hafa allir rangt fyrir sér.
... steinninn í hlíðinni er í þann mund að mölva leirfætur risans með gullhöfuðið.
"Flækjurnar sem þið hafið núna, verðið þið að leysa án mín." (úr sýn frá í morgun)

 

 

Á persónulegu nótunum, varðandi agaða frumspeki. Eitt af því besta sem ég hef lært á ferðalögum mínum um menningu, eða hugmyndamengi mannkynsins, er að taka eftir hverju er sleppt úr.

Þegar maður hugleiðir t.d. stjórnarskrá borgarsmiðjunnar eða vísinda útskýringu á sólinni, hverju er sleppt úr? Maður rýnir í eitthvað og hugsar, já þetta er rétt, þetta er gott, og prédikar svo út frá því. Árum saman sannfærir maður sjálfan sig um að einhver skilningur sé réttur og að útfærsla einhverra annarra á sama atriði sé röng útfærsla.

Smám saman lærir maður visku rabbínanna sem kenna að góð spurning leiði ekki bara til góðs svars, heldur veki svarið tvær nýjar spurningar. Eða eins og margir þekkja sömu pælingu, ferðalagið er málið en áfangastaðurinn ekki.

Í dag leitar maður ekki að svörum annarra, maður leitar að svörunum sem þeir hefðu getað fundið en slepptu annaðhvort vegna staðnaðrar hugsunar eða vegna eigin innri spillingar. Þegar maður sér svartholin í orðræðum og niðurstöðum, þegar maður fer að skauta í kringum þau, finnur maður haug af úrfellingum.

Taki maður úrfellingarnar og vegur þær og metur lærir maður smámsaman að vitringar (Sages) liðinna alda, þeir sem sáu yfir lönd og höf (eða tímans fljót), lærðu að vinna með gildi og að finna þau, skilgreina þau og sýna hvernig nota mætti sum frumspekileg gildi til að slípa demant hugsunarinnar.

Eða ef demanturinn hafði innri galla, að skipta honum upp í tvo smærri og slípa brotin í fallega eyrnalokka handa þokkagyðjum viskunnar. Löng orð? Langar málsgreinar? Einföldum.

Öguð frumspeki hefur þau áhrif að þú agar huga þinn og anda. Þú velur og hafnar. Ef ég myndi rita og ræða eins og sjálfmynd (Egó) mín krefst í skammsýni sinni, þá væri orðræða mín og áherslur á allt annan veg. Í rauninni gæti ég skrifað hnausþykka bók um það sem ég hef slípað frá.

Stundum þegar ég fer út með hundinn að nóttu til, og horfi á næturhimininn, leiði ég hugann að öllu því sem Guð hefur leiðbeint mér af kærleika sínum, að slípa burt og sleppa. Á þessum stundum rís auðmýkt sálar og hjarta, því ég sé frumspekilegu demantana sem ég hefði þá misst af að finna í huglægri námuvinnslunni.