Þegar maður veit að maður lýgur, og lýgur stórt, og að heilli þjóð, og öll þjóðin velur að trúa lýginni; Hvernig tilfinning skyldi það vera? Þegar hinn sami veit hvernig sagan meðhöndlar slíkt fólk, þarf þá mikla sjálfsafneitun til?

Þarf maður að láta eins og stór hluti eigin sálar og samvisku sé ekki til?
Breyta sjálfum sér í útdregið skrímsli?

Í sjö áratugi hefur heims-elítan tekið sannleika Churchills sem staðreynd og fleygt í fangelsi þeim sem flett hafa ofan af. Nú er hluti elítunnar í Bretlandi byrjuð að hreyfa við því skurðgoði. Elíta bandamanna og Quislíngar þeirra hafa lagt ofurkapp á að gera Svínið að skurðgoði, þó hafa komið út tugir fræðirita sem hafa marg-kollvarpað því.

Sá heimur sem 33ju gráðu meitlararnir Churcill og Roosevelt lugu upp á heiminn með eldsprengjum og stífum áróðri; Hrundi í ár. Næstu ár fara í að sópa upp kristalnum og miðað við tímamótin miklu er ekki víst að við fáum að taka til í okkar eigin bakgarði.

Saga mannsins er lengri en síðustu sjötíu ár og mörg uppgjör hafa átt sér stað.

Tímamótin miklu eru þessi: Nú í ár er 5780 AM, Guðdómlegi sáttmálinn á Sínaí fjalli var gerður árið 2448 AM. Árið 5780 er 3332 ára afmæli sáttmálans (nú er komið 3333, síðan í haust). Árið 2020 AD/CE er einnig 1441 AH - tölurnar eru stimpill.

Síðan í maí 2018 hefur í fyrsta sinn verið vitnað um sáttmálann í 14 aldir, og það í rauntíma fyrir allri heimsbyggðinni.

Þetta er dálítið stærra en stjórnarskráin, Guðni Th., Pútín eða Trömp. Ekki einu sinni spámaðurinn veit hvað verður í kjölfarinu, og hann er hættur að vitna, framangreint er aðeins áminning eldri vitnisburðar. Þegar engill Guðs hvatti til að vitnisburði yrði lokað, var byrjað að benda á stærri hluti en þetta sem hér er, mun stærri. Þeir hlutir eru nú undir klæði.