Fyrirsögnin lesist aftur. Hśn segir allt sem segja žarf. Til aš gęta velsęmis žarf samt aš vera einhver texti til aš fylla upp ķ rżmiš. Žį er tękifęri til aš segja eitthvaš af viti, kannski umorša Litlu gulu hęnuna.

Einu sinni var api sem sį hest, nei sko sagši apinn, ég fann hest saši hann. Svo sagši apinn, hvert fer ég og sęki ég um leyfi til aš fanga hestinn og hvaša nįmskeišsvottun žarf ég aš hafa til aš geta tamiš hestinn, sagši apinn.

Svo kom Bavķani og rak hann burtu eftir aš hafa sektaš hann fyrir aš hafa talaš upphįtt įn leyfis.

Žegar Bavķaninn kom heim śr vinnunni um kvöldiš, las hann allar fréttir sem hann fann sem gįtu višhaldiš trśnni į fagnašarerindi Jśssu Transkrżsu um hinn dżršlega farald(ur), en skilningur į honum er helgur leyndardómur.