Við vitum öll að stríð eru hluti af ofbeldishneigð mannkynsins og að milljónir mannapa eru tilbúnir til að skríðast einkennisbúningum til að beita ofbeldi í skjóli misvitra leiðtoga eða starfa sem embættismenn Feitríkisins og beita borgara ofbeldi í skjóli skjalavalds.

Við þessari sálfræðiflækju hefur mannleg heimspeki enga lausn, hefur aldrei haft og mun aldrei hafa. Einungis Guðdómlega Ástandið (Divine State) hefur lausn við þessu.

Þá er ég búinn að koma trúnni á framfæri og get snúið mér að skemmtilegri sagnfræði elítunnar. Skoðum tengda frétt í ljósi sögunnar og hvernig Rússar hafa nálgast stríðsfræði síðustu þrjár aldirnar.

Á átjándu öldinni þegar Friðrik Mikli var að endurskilgreina Prússland innan Þýska menningarsvæðisins, varði hann mestum tíma sínum í að sýna Austurríki og Rússlandi að nýr leikaðili (Player) væri kominn til skjalanna í Mið-Evrópu.

Á þessum tíma skeit hann á sig í samskiptum við Rússa og minnstu munaði að Rússar völtuðu yfir Prússa og þá hefði (getað) farið fyrir þeim eins og Póllandi (sem verið hafði öflugur leikaðili síðustu tvær aldir á undan).

Ef við skoðum stríð í Mið- og Austur- Evrópu frá 1600 til 1820 sjáum við að Rússar ítrekað höfðu tækifæri til að leggja megnið af álfunni undir sig. Þegar Napóleón skeit uppá bak, fyrst við Moskvu 1812 og síðar í Waterloo 1815, voru það Rússar sem stóðu sterkastir í álfunni og réðu því sem þeir vildu. Rétt eins og 1945, fóru þeir heim.

Jæja Guðjón, nú skeistu sjálfur uppá bak: Þeir fóru ekki heim frá Evrópu fyrr en 1991! Eða hvað? Hvenær fóru Bandaríkjamenn heim frá Evrópu? Ah, segirðu, þeir stofnuðu varnarbandaleg og stóðu að myndun Evrópubandalagsins (segja þeir sjálfir). Gerðu ekki Rússar hið sama?

Rússar gerðu enga innrás í Ungverjaland 1956 eða í Tékkóslóvakíu 1968; Varsjárbandalagið stillti til friðar í þessum löndum að beiðni löglegra stjórna þessara ríkja. Rétt eins og ef Guluvestin myndu ógna stöðugleika í Frakklandi gæti forseti kallað á aðstoð Nató að stilla til friðar.

Innrásin í Afganistan 1979 til 1989, var ekki innrás heldur sendi Sovét þangað herlið að ítrekaðri beiðni löglegra stjórnvalda þar. Berum það saman við innrás Bandaríkjanna (án gildrar ástæðu) fyrir nítján árum, og þeir eru þar enn, með hörmulegum afleiðingum fyrir 33 milljónir Afgana.

Ef Stalín hefði kært sig um það, hefði honum verið í lófa lagið eftir sigurinn í Evrópu 1945 að innlima alla Austur Evrópu í Sovétríkin. Ríkin sem stóðu að sovéska ríkjasambandinu höfðu meira sjálfstæði þar heldur en þau ríki hafa sem standa að Evrópusambandinu.

Fólk áttaði sig aldrei á að fyrstu sjö til átta ár Sameinuðu Þjóðanna, þó Sovétríkin ættu þar sæti, þá sniðgengu þau SÞ þingin, því sovétmenn litu á sovéska ríkjsambandið sem sameinuðuþjóðir. Það var ekki fyrr en í Kóreustríðinu sem þeir neyddust til að viðurkenna að Bandaríska menningarnámið* var þeim yfirsterkara.

Það er engin hætta á árás frá Rússum, alls ekki nein. Þvert á móti. Okkur væri farsælla að bjóða Rúsum og Írönum að sjá um loftrýmisgæslu á Íslandi. Ekki að ég óski eftir því, ég vil allan herviðbjóð í burtu af landinu okkar. Við erum hins vegar of merkileg þjóð til að láta hafa okkur að sífelldum fíbblum eins og gert hefur verið á hverri árstíð frá 1662.

Ekki misskilja mig, rétt eins og Leibniz sagði forðum; Við búum í besta mögulega heimi (aðstæðum) því fortíðinni verður ekki breytt og því gat það ekki farið öðruvísi.

Ég hef engan áhuga á mótmælaöldum eða byltingum, þvert á móti þá kýs ég stöðugleika, íhygli og yfirvegun. Ég tel hins vegar að ef við ætlum að fá breytingar þurfum við að skilgreina "úr hverju við breytum" og "í hvað við viljum breyta" og "hvernig eigi að gera það."

Ég hef hvergi séð, hvorki í Evrópu né annarsstaðar, á þessari öld eða liðnum 33 öldum neina marktæka greiningu á hvernig eigi að svara þeim þrem spurningum sem hér eru framsettar. Fyrir 34 öldum var til svar við þessum spurningum en Þjóðfélagsverkfræði Westfalísku mafíunnar** hefur hreinsað vitundina um það út og meinað núvitund fólks um getuna til að skilja það.

Afsakið hrokann - ég var alinn upp af hrokafullu fólki - hann er vel meintur.

Því má samt bæta við að Sovétríkin eru ennþá til og heita í dag Commonwealth of Independent States, með höfuðstöðvar í Minsk í Hvítarússlandi (og heldur stundum fundi í Astana í Kazakhstan).

* Með orðinu menningarnám (sem er ekki til í orðabók) á ég við samþætt Hernám, Efnahagsnám og Stjórnmálanám. Öll þau ríki sem eru á áhrifasviði Bandaríkjanna eru undir menningarnámi sem framkvæmt er með vel skilgreindum og rekjanlegum aðferðum. Þess vegna uppnefni ég oft elítu Íslenska Lýgveldisins sem Quislinga, í háði.

** Westfalíska mafían, er ekki það sama og Westfalíska ríkjasambandið, heldur er það nýyrði um Galdrakarla Faraós, sem sumir kalla Frímúrara, en gæti verið annar leyniklúbbur.