Fáir samtímamenn mínir virðast í dag átta sig á hversu öflugt og yfirgengilegt ofbeldi Sovéska hugsjónin er og hversu djúpt hún hefur hreiðrað um sig á Vesturlöndum. Við erum gengin einna lengst allra í þeim öfgum og rán kommúnista á Hálendinu og óskammfeilni þeirra að afhenda það til UNESCO er hryllilegt uppá að horfa.

Hef rökstutt þetta ítarlega síðustu árin en er í raun löngu búinn að gefast upp; Því það eru engir Íslendingar til lengur. Reyndar var áhugaverð grein í prentútgáfu Moggans í gær um þessi mál. Það virðist vera að fólk úti á landsbyggðinni átti sig á því upp til hópa hvers konar rán þetta er og hversu óskammfeilið það er.

Sú hugarfarslega spilling sem hefur grafið sig og rótfest á því sem nær öllum sviðum Íslensks stjórnarfars og ástands síðustu tvo áratugina er sem betur fer að verða sífellt augljósari. Það er löngu orðið of seint að stöðva Sovétið en hið góða við þá þróun er að sovétið er að verða komið út fyrir allan þjófabálk, og þá er stutt í að það verði a) öllum augljóst og b) að þá verður auðveldara að taka til (ofbeldislaust).