Húmanista vísindin hafa með engu móti sannað tilvist Hulduefnis eða Andefnis. Reyndar ber fólki ekki saman hvort ræða skuli um huldu- eða and-efni, eða jafnvel Svartefni.

Þegar við lesum bækur á borð við Saga tímans eftir Stephen Hawking, þá erum við svo upptekin af snilld hans við útreikninga, að við sjáum ekki að hann er að reikna út arketýpur draumaheims.

Með öðrum orðum, rétt eins og vísindamenn kirkjuheimsins gátu útskýrt allan alheiminn með stærðfræðilíkönum og tilgátu-kenningum, svo geta það einnig vísindamenn húmanistaheimsins. Rétt eins og fylgjendur kirkju-trúarinnar sáu ekki lygar með úrfellingu, sjá það heldur ekki fylgjendur húmanista-trúarinnar.

Þó útreikningar Einstein og Hawking sýni fram á að hin einkennilega tilgáta um svarthol standist á blaði, þá er ekki til ein einasta tilraun sem sýnir fram á með áreiðanlegum hætti að sú kenning fyrirstilli neina staðreynd. 

Svo er einnig með hulduefni, en það efni var fundið upp sem eins konar dímon í heimi stjarneðlisfræði (Theoretical physics) til að útskýra hvers vegna lögmál þyndaraflsins virka ekki úti í hinum svonefnda alheimi (Universe).

Framlag Veru Rubin er mjög einfalt, hún sýndi fram á með traustvekjandi formúlu-predíkun að hulduefnið hlyti að vera til, og þar með fengu vísindamenn Kenninga-eðlisfræðinnar blóra til að fylla alheiminn af hulduefni eftir því sem þeim hentaði til að laga alheiminn að líkönum sínum eftir hentugleika.

Eftir því hvaða vísindamann við lesum, er Alheimurinn ýmist fóðraður frá 26% og upp í 85% af óhlutbundnu efni með þyngdarkraft (abstract matter with gravity) sem er álíka trúverðugt og þegar Kaþólskir vísindamenn fyrri alda sögðu að alheimurinn héldist stöðugur vegna þess að Guð héldi honum þannig.

Guðleysingar (Atheists) benda oft á að guð sé óhlutbundin hugmynd (abstract concept), merkingarfræðilega er óhlutbundið efni skyldrar tegundar.

Kenninga-eðlisfræði er mín útgáfa á enska hugtakinu Theoretical Physics. Einnig mætti kalla hana Trúar-eðlisfræði, því gríska orðið Theo merkir Guð en Theoretical merkir kenningasmíði. 

Fólki hættir til að gleyma því að stærðfræði er tungumál. Rétt eins og hægt er að lýsa heiminum með orðum má einnig lýsa honum með tölum, formúlum og jafnvel stefjum. Jafnvel færustu heimspekingar húmanismans gleyma þessu eftir hentugleikum. Talan fjórir merkir ekki fjögur stök, heldur hugtak sem nota má bæði til að telja fjögur stök eða sem óhlutbundið hugtak í formúlu eða reikni-ræðu.

Skemmtilegt er t.d. þegar Daniel Dennett svaraði kenningu Rupert Sheldrake varðandi ávana-kenninguna, sem er hluti af Morphic Resonance kenningunni, hvort talnafastinn iværi ávani. Gleymdi hann því að stærðfræðí er hvorki eðlislögmál né fasti í alheiminum, heldur tungumál. 

Fjarlægar vetrarbrautir eru svo smáar, jafnvel séðar með Hubble sjónaukanum, að útilokað er að mæla hraðann á einstökum sólkerfum innan þeirra. Allar fullyrðingar um hegðun þessara sólkerfa eru vöku-draumar. 

Við vitum ekki hvar mörk alheimsins eru, við vitum ekki hvar við erum í honum. Jafnvel ljóshræðinn sem talinn er vera fasti hefur verið afsannaður sem slíkur. Jafnvel Einstein sjálfur benti á þetta þó sjaldan megi viðurkenna það í hinu heiðarlega húmanista heimskerfi. Allar fjarlægðarmælingar á milli sólna eru því bjagaðar og það illilega. 

Þar að auki - að því gefnu að nokkuð geimskot hafi yfirgefið aðdráttarafl jarðar - er sú fullyrðing að geimurinn sé tómarúm út í hött. Öll vísindin gera ráð fyrir því að innan sólkerfisins sé að meðaltali eitt atóm á rúmmetra. Auðvelt er því að reikna út massa geimsins í allar áttir, eða misþjöppun þessara atóma eftir því hversu nálægt þær eru tunglum, plánetum og stjörnum.

Jafnvel þó hlutfallið væri atóm á rúmkílómetra eða meira, ef á annað borð er hægt að sannreyna það, þá er hægt að reikna massa því massi er þéttleiki innan rúmtaks. Reyndar hef ég ekki séð áreiðanlega grein um hvaða efnisatóm sé rætt um og leyfi mér að efast um hana, en ég hef séð þessa fullyrðingu um atómin víða við lestur vísindagreina.

Skelli hér inn tveim tenglum um massa í geimnum; Eitt og Tvö. Ef þú getur ekki lýst í gegnum vegg, þá geturðu ekki lýst í gegnum alheiminn ef hann hefur massa.

Húmanistaheimurinn hefur einhverja yfirnáttúrulega hvöt til að veita fólki svör við öllum mögulegum hlutum sem ekki fá staðist og virðist ófær um að viðurkenna minnstu yfirsjónir. Jafnvel eru mennn djöflakenndir (Demonized) fyrir minnstu fullyrðingar og kenningar sem fara út fyrir rammann. Rétt eins og meistararnir hafi gleymt að allar framfarir vísinda hafa komið frá trúuðum vísindamönnum sem þorðu út fyrir rammann.

Við búum í heimi lyga og blekkinga og skiptir þar engu í hverju hinna sjö heimskerfa við búum; Þau eru öll byggð á hugmyndakerfum að undirlagi ljósengilsins Samaels sem stundum er nefndur Lúsífer eða Satan.

Taktu eftir hvernig hugarblokkin setti allt á hreyfingu í innprentuðum huganum við þessa síðustu fullyrðingu. 

Allar fullyrðingar um alheiminn, utan við gufuhvolf jarðar, eru byggðar á ljósmælingum og ljósbrotum, ásamt rýni í agnarsmáa ljóspunkta sem við almennt nefnum stjörnur. Sjálfur hef ég mikinn áhuga á þessum fræðum og þó ég hafi varpað hér fram dálítið stórum fullyrðingum, þá veit ég ekki hvað stjörnurnar eru. Reyndar trúi ég að þær séu stjörnur og vetrarbrautir, en öfugt við húminasta-vísindamenn átta ég mig á að það er trú en ekki staðreynd.

Sem dæmi má nefna að enginn veit aldur alheimsins. Sumir hafa vogað sér að lengja aldurinn úr 13,7 milljörðum ára í 14 milljarða ára á síðustu fimm árum. Sömuleiðis hefur aldur jarðarinnar verið lengdur um milljarð ára á síðustu tveim áratugum, úr 2,8 milljörðum í 3,8 milljarða og hafa sumir teygt það í 4 milljarða.

Kenningin sjálf um Mikla hvell er mjög vafasöm og á reiki. Þó þykir mér hún ágæt, því hún lýsir hvernig það gerðist þegar Guð sagði Verði ljós, en Biblían útskýrir hvers vegna. Einungis guðleysingjar sjá misræmi þarna á milli en hver tekur mark á öfgatrúarfólki á borð við þá?

Að endingu vil ég vitna í frægasta guðleysingja samtímans, Richard Dawkins, sem lét hafa eftir sér þá staðreynd að Sólmiðjukenningin er ósönnuð. Hann hefur látið margan þvættinginn út úr sér í krossferð sinni gegn trúarbrögðunum en þarna hitti hann naglann beint á höfuðið.