Fólk sem leitar til heilbrigšiskerfis Lżšveldisins til aš fį ašstoš viš aš berjast viš sjįlfsvķgshugsanir žarf mjög į brattann aš sękja. Ég minnist į hluta žess ķ bók minni „Bréf frį sjįlfsmoršingja.“

Žegar žunglyndissjśklingur upplifir žį hugsun aš langa til aš ljśka žjįningunni endanlega žį skiptir hann engu hvort hann hefur nįš įrangri hér og žar eša hve vinsęll hann kann aš vera. Žvķ sjįlfsvķgshugsun er djöfull śr myrku undirdjśpi sįlar sem sjaldan er borin į borš. 

Žaš er ofurstórt skref fyrir svo žjįša mannveru aš leita sér hjįlpar til aš glķma viš hugsanir śr eigin dularheimi. Sérstaklega er žaš erfitt aš višurkenna vanmįtt sinn ķ glķmu viš eigin huga og leita sér hjįlpar.

Žegar sś ganga er hafin er yfirleitt fyrsta skrefiš aš ręša viš vini og kunningja sem sjaldan kunna aš segja réttu oršin.

Nęsta algenga skref, ekki sķšur erfitt, er aš leita til heimilislęknis eša gešlęknis sem aftur er afar žungt spor. Viš tekur löng ganga žar til kerfiš byrjar aš višurkenna aš einstaklingurinn eigi viš sjśkdóm aš strķša og fį viš honum višeigandi mešferš. Margir sjśklingar gefast upp į žeim stķg og fara yfir móšuna miklu.

Žvķ mišur er ég aš tala hér af eigin reynslu og annarra lķfs og lišinna sem ég hef kynni haft af. Besta leišin sem viš getum fariš, sem samfélag, er aš opna umręšuna. Aš lęra aš tala saman um tilfinningar og taka skömmina af žeim stimpli aš sumir hafi erfišari tilfinningar en ašrir.

Viš gleymum žvķ oft aš yfirboršiš getur fališ marga skugga og viš gleymum žvķ of oft aš viš erum öll sett undir sama hatt: Viš stjórnumst öll af tilfinningum. Sum okkar eru heppin og hafa aušveldar tilfinningar en sum okkar hafa žurft aš glķma viš öflugan djöful.

Bókin mķn „Bréf frį sjįlfsmoršingja“ er stutt hljóšbók sem gefin er śt frķtt į vef mķnum bref.not.is.

Žaš er von mķn, og tilgangur meš ritun hennar, aš hśn megi bjarga einu mannslķfi. Tvö vęri stór įrangur. Ennfremur aš umręša okkar um žessi mįl mętti verša litskrśšugri žvķ hśn hefur veriš of feimnisleg og einsżn.