Í myrku djúpi sálar,
loðinn lúinn einn,
bláhellir votur,
ljómar ofan, firrtur.

Kom þú gríma niður,
finndu eigin rót,
bljúgur eigi þorir,
tvinna eigin þráð.

Saman gætum tindrað,
gufur djúpa hyls,
þá bergið gegnumskín,
aldar vélráð dvín.

Glingur stjörnublysa,
fosfór sindur sviða,
eigi mín, né þín,
brátt gusta glitský.

Niður óms og vilja,
ferskur blær við dögg,
þófi tó við ló,
lifnar aldinn grær.